In het Imeldaziekenhuis beschikken ze recent over nieuwe mogelijkheden om op een veilige manier de verschillende oorzaken van pijn op de borstkas (borstpijn) of 'angor pectoris' vast te stellen.
Vernauwingen van de kransslagaders zijn natuurlijk de bekendste oorzaak waarop tot op heden heel vaak de nadruk lag. De cardioloog kon die namelijk gemakkelijk in beeld brengen met een hartcatheterisatie.
Maar uit wetenschappelijke studies blijkt dat dit maar in 45% van de gevallen de oorzaak blijkt van 'borstpijn' en nog minder bij vrouwen dan bij mannen. Je hoort vaak dat pijn op de borstkas te maken heeft met een gebrek aan zuurstof als gevolg van een vernauwing van de kransslagaders.
Vaak is dat ook zo maar mogelijks toch minder dan eerder voorop gesteld, en nog minder bij vrouwen dan bij mannen. Mannen hebben relatief vaker problemen in de grotere kransslagaders.
Vrouwen daarentegen hebben vaker problemen in de allerkleinste vaatjes van het hart. In het Cathlab van het Imeldaziekenhuis in Bonheiden beschikken ze nu over nieuwe meetapparatuur en een protocol waarmee ook andere oorzaken van 'angor pectoris' of 'typische borstpijn' onder de loep genomen kunnen worden.
En waardoor patiënten en vooral het vrouwenhart beter begrepen en geholpen kunnen worden. Dokter Kenneth De Wilder, cardioloog in het Imeldaziekenhuis, is één van de artsen die zich bezighoudt met de verschillende oorzaken van deze typische 'borstpijn': "Eerst en vooral heb je natuurlijk de grote kransslagaders en vernauwingen.
Dit is de meest gekende oorzaak en omvat een vernauwing van de kransslagaders, de bloedvaten die het hart van zuurstof voorzien. Dit komt voornamelijk voor bij mannen.
Wanneer er door vet en cholesterolstapeling in de wand of door vorming van bloedklonters onvoldoende zuurstofrijk bloed kan aangevoerd worden, zal de patiënt typisch een drukkende pijn ervaren op de borstkas.
Meestal bij inspanning, maar wanneer de vernauwing zeer uitgesproken is ook in rust. Wanneer er ten gevolge van dit zuurstofgebrek ook schade ontstaat aan de hartspier spreken we zelfs van een hartinfarct.
Ten tweede, heb je microvasculaire dysfunctie van de kransslagaders. Dit wordt ook wel de ziekte van de minuscuul kleine hartaders genoemd. Deze allerkleinste bloedvaatjes zijn niet zichtbaar met het oog wanneer we een hartcatheterisatie uitvoeren maar dat maakt ze niet minder belangrijk.
Ze dragen namelijk bij tot 80% van het totale volume van onze bloedvaten in het hart. De klassieke oorzaken zijn diabetes, hoge bloeddruk en zwaarlijvigheid.
Deze bloedvaten zijn te klein om met stents of overbruggingen te behandelen. Hier behandelen we met gerichte medicatie en een goede controle van de desbetreffende oorzaken.
Vervolgens bestaat er ook Vasospastische angor of 'spasme van de kranslagaders' als oorzaak van pijn op de borstkas. Door spieren in de wand van de kransslagaders kunnen deze bloedvaten uitzetten of krimpen naargelang de zuurstofnood van het ogenblik.
Wanneer hier een onevenwicht ontstaat kan het gebeuren dat door overgevoeligheid een kransslagader ten onrechte in elkaar krimpt. Dit noemen we een spasme van 2/2 de kransslagader en dit kan op deze manier ook voor zuurstoftekort of borstpijn zorgen.
Uitlokkende factoren kunnen zijn: roken, stress, hormoonschommelingen, temperatuur, medicatie of toxische stoffen (zoals amfetamines, cocaïne, ...).
Hier behandelen we eveneens met gerichte medicatie en vermijden van de uitlokkende factoren. Microvasculaire dysfunctie en spasme van de kransslagaders komen dan weer vaker voor bij vrouwen.
Tenslotte, kan borstpijn ook veroorzaakt worden door een ontsteking van het hartzakje of hartspier maar ook door andere zaken dan het hart zelf zoals bijvoorbeeld een slokdarmziekte, longziekte,...
Door recente ontwikkelingen met nieuwe meetapparatuur hebben ze in het Imeldaziekenhuis nu meer mogelijkheden om op een veilige manier ook de andere oorzaken zoals microvasculaire dysfunctie en vasospastische angor beter in kaart te brengen, te objectiveren en te kwantificeren tijdens een hartcatheterisatie die de patiënt reeds ondergaat wegens typische angorklachten.
"In samenwerking met verschillende grote Belgische hartcentra werd er een specifiek protocol ontwikkeld voor de diagnostiek van deze patiënten met 'borstpijn', maar zonder vernauwingen van de kransslagaders.
We noemen dit het ANOCA protocol of "Angor met Niet Obstructieve Coronaire Aders". Op die manier kunnen we meer patiënten met angor pectoris of borstpijn een juiste diagnose geven en gerichter gaan behandelen wat het comfort van de patiënt alleen maar ten goede komt.' Foto's rr/IM/N.
